Теорија на поврзаност во романтични врски

Дали имаш слушнато за познатата теорија на поврзаност во романтични врски?

Теоријата на приврзаност, развиена од Џон Боулби, а подоцна проширена од Мери Ејнсворт, дава вредни сознанија за тоа како нашите рани односи со старателите го обликуваат нашиот пристап кон љубовта и односите во зрелоста. Според теоријата на приврзаност, поединците развиваат стилови на приврзаност врз основа на нивните рани интеракции, што може да влијае на нивното однесување во романтичните врски.

Во текот на 1950-тите, во Англија, психолозите Џон Болби и Мери Ајнсворт ја развија теоријата на поврзаност, сугерирајќи дека блиските релации инхерентно вклучуваат и ниво на страв и ризик. Теоријата на приврзаност дава вредни сознанија за тоа како нашите рани односи со старателите го обликуваат нашиот пристап кон љубовта и односите во зрелоста. Според тоа, поединците развиваат стилови на приврзаност врз основа на нивните рани интеракции, и ова влијае на нивното однесување во романтичните врски. Во оваа статија разликуваме 3 типови на поврзаност.

Кои се главни типови на поврзување во романтични врски?

Тип 1: Сметам дека ми е лесно и удобно да се зближам со другите, и не се плашам од напуштање или прекумерна блискост.

Тип 2: Забележувам дека другите не сакаат да се зближат со мене колку што јас би сакал/а. Често се грижам дека мојот партнер навистина не ме сака или не сака да остане со мене. Настојувам да сум прилично близок со мојот партнер, а тоа понекогаш го плаши.

Тип 3: Донекаде ми е непријатно да се зближам со другите, ми станува тешко да имам целосна доверба. Станувам нервозен кога другите се приближуваат премногу.

Типот 1 претставува сигурна поврзаност, каде што љубовта и довербата доаѓаат природно.

Тип 2 претставува анксиозна поврзаност, со интензивна желба за интимност, но постојан страв од разочарување и контрапродуктивно агресивно однесување.

Типот 3 укажува на избегнувачки начин на поврзување, каде што емоционалното повлекување е поудобно од интимноста.

Лицата со сигурен тип на поврзување очекуваат позитивно да бидат третирани од оние што ги сакаат, затоа што се емпатични и комуницираат со искреност и директност за нивните потреби.

Кај оние кои анксиозно се поврзуваат, постои интензивно чувство на несигурност, чувствуваат дека не ја добиваат благодарноста и љубовта што ја бараат. Копнеат за поголема блискост, нежност и интимност, верувајќи дека е можна подлабока врска. Како резултат на тоа, го критикуваат својот партнер за различни недостатоци, стануваат контролирачки, додека го избегнуваат вистинското прашање што ги мачи. Нивните постапки во суштина се молба за уверување и внимание, поттикнати од интензивната загриженост дека нивниот партнер не ја дели истата љубов.

Спротивно на ова е избегнувачкиот стил на поврзување – односно ладни и премногу независни партнери. Кога наидуваат на проблеми во врската, несвесно се плашат и ја штитат нивната потреба за блискост со маска на рамнодушност. Токму кога копнеат да бидат блиски, стануваат зафатени, далечни или саркастични, криејќи ја нивната потреба за интимност. Понекогаш, дури и имаат афери како начин да се создаде дистанца и да покажат дека не бараат љубов.

Се впуштаат во ова однесување бидејќи нивната способност да им веруваат на другите некогаш била оштетена, што ги натерало да научат техники за дистанцирање како заштита на нивниот интегритет.

Побарај дополнителен совет или насока од Верица Бакулеска

Како психолог, мојата експертиза ми дозволува да понудам персонализирана поддршка на поединци кои се борат со прашањата наведени во теоријата на приврзаност. Разбирајќи го длабокото влијание на раните врски врз нечија емоционална благосостојба, користам интервенции засновани на докази за да им помогнам на клиентите да се движат и да ги преобликуваат нивните модели на приврзаност. Без разлика дали станува збор за решавање на тенденциите зафатени со вознемиреност или истражување на корените на однесувањето на избегнување, мојата цел е да поттикнам поздрави односи и емоционална отпорност. Ако имате прашања или грижи поврзани со приврзаноста и нејзините импликации за вашиот живот, ве повикувам да го пополните формуларот подолу.

Најчести причини за развивање на анксиозен и избегнувачки тип на поврзување:

Премногу вклучени родители со презаштитничи став: Родителите кои се премногу вклучени или премногу заштитнички настроени може ненамерно да му сигнализираат на детето дека светот е заканувачко место. Ова може да доведе до зголемена анксиозност и постојана потреба за уверување.

Занемарување или напуштање: Вистинските искуства на занемарување или напуштање може да придонесат за развој на анксиозна приврзаност. Децата кои доживуваат неконзистентна грижа или перцепираат недостаток на достапност од старателите може да развијат зголемен страв од напуштање.

Постојано неодговорна грижа: Ако родителите не успеваат да одговорат на емоционалните потреби на детето или го обесхрабруваат емоционалното изразување, детето може да развие избегнувачки стил. Во овој случај, детето учи само да се смирува со тоа што ја минимизира важноста на емоционалните врски и ги потиснува емоциите.

Родителите кои се наметливи или на некој начин ги отфрлаат емоционалните искуства на детето може да го наведат да развие „ладно“ однесување како одбранбен механизам. Детето учи емоционално да се дистанцира од другите за да се справи со конфликтни и непријатни ситуации.

Што се случува кога едниот партнер има анксиозен, а другиот избегнувачки стил на поврзување?

Она што ги прави нештата покомплицирани се релациите меѓу избегнувачки и анксиозен стил на поврзување. Овие два типа се често склони кон формирање врска која знае да биде особено напорна комбинација поради нивните емоционални тенденции.

Сигурниот партнер можеби ќе знае како да ја смири ситуацијата со анксиозен партнер, но оној кој избегнува сигурно не.

Напротив, партнерот со избегнувачки стил ја активира секоја несигурност што ја носи нивниот партнер со анксиозен стил на поврзување. Кога ќе почувствува притисок да биде емотивно инвестиран, партнерот што избегнува инстинктивно се повлекува, обземен од интензитетот на чувствата. Ова повлекување, иако ненамерно, ги влошува стравовите на анксиозниот партнер.

Ако погоре напишаното ве потсети на вашата врска, добро е да се знае дека овие проблеми не се случуваат само во вашата релација, има милиони врски со слични проблеми кои се расплетуваат во секој момент.

Многу од нас не можат да постигнат совршена емоционална благосостојба во љубовта. Сепак, можеме да развиеме капацитет отворено и јасно да разговараме за нашето однесување, кое е под влијание од нашето комплексно минатото. Ова значи да бидеме свесни пред нашите емоции да ескалираат до точка на лутина, предизвикувајќи им штета на другите.

Познавањето на стиловите на поврзаност и моделите на однесување во вашите релации е добар почеток. Но, за навистина да се разберете себеси и да ги залечите сите овие рани од раната приврзаност, терапијата е најдобар начин.

Терапијата дава можност да се разбере стилот на поврзување и да се реши основната причина. Со психотерапија, можеме да развиеме поздрав модел на поврзување каде што нашите чувства се вреднуваат.