Сѐ уште веруваме дека училишниот успех е примарен пат кон успешен живот. Стремежот за високи оценки ретко е цел сама по себе; туку е поттикнато од нашите аспирации за исполнета кариера, удобен дом и некаков статус во социјалниот живот. Но, дали постојат и други клични животни вештини?
Нашето општество често претпоставува дека емоционалното образование е или непотребно или инхерентно ненаучно, пренесено на индивидуален инстинкт надвор од доменот на разумот. Како резултат на тоа, секоја генерација е оставена самостојно да се движи низ сложеноста на нивните умови – идеја слична на очекувањето секоја нова група повторно да ги открие законите на физиката од нула.
Исклученоста помеѓу академскиот успех и животниот успех е вкоренетa во историското потекло и структурата на нашиот образовен систем. Дизајнирани пред неколку векови од научници со ограничен увид во современите предизвици, наставните програми го нагласуваат учењето по стандарди, усогласеноста и послушноста кон авторитетот. Овие вредности, иако некогаш биле клучни за одржување на редот и пренесување на знаењето, можеби нема да им овозможат на учениците агилност и креативност потребни за навигација во денешниот свет кој брзо се менува.
Историски гледано, некои филозофски институции и универзитетите пробале да обезбедат и емоционално образование, но во голема мера не успевале во тоа.
Што заборава да пренесе традиционалното образование?
Сообразност над креативноста
Училиштата често даваат приоритет на послушноста пред креативноста, наградувајќи ги учениците кои се истакнуваат во меморирањето и реплицирањето на постоечкото знаење и учење по “скрипта”. Ова може да ги потисне иновациите и оригиналното размислување, вештини од витално значење за решавање на сложени проблеми во реални услови.
Зависност од надворешна валидација
Од мали нозе, учениците се условени да бараат одобрение од авторитетни личности. Иако ова поттикнува дисциплина и почит, може да го попречи развојот на самодовербата и способноста да се верува на сопствените инстинкти – критичен аспект на успех и лидерство.
Ограничена подготовка за предизвици во реалниот свет
Наставната програма има тенденција да се фокусира во голема мера на академски предмети, како што се математика и јазици, притоа занемарувајќи ги практичните животни вештини како што се донесување одлуки, планирање и градење здрави односи. Овие вештини се од суштинско значење за трасирање на патот поврзан со кариерата, формирање значајни врски и постигнување лично исполнување.
Поедноставно кажано, нашите општества го ценат образованието, но го занемаруваат подучувањето на емоционалната интелигенција, критичен аспект на личната благосостојба. Романтизмот, движење кое започна во 18 век, го нагласува следењето на интуитивните емоции и безусловната љубов. Романтизмот ни кажува дека љубовта е инстинкт и дека за сите нас постои “вистинскиот/та” личност што ќе ни донесе неизмерна среќа и стабилност. Меѓутоа, овој идеализиран поглед често ја занемарува комплексноста на човечката природа и нашите несовршености, што доведува до многу современи емоционални предизвици. Со други зборови, гледајќи само од романтична перспектива кон љубовта, може полесно да се создадат нереални очекувања и тешкотии во односите.
Важни животни вештини
Постигнувањето на успех во животот бара повеќе од академска извонредност. Тоа бара спој на академска моќ и подготвеност од реалниот свет – рамнотежа што често се занемарува во традиционалните образовни услови. Додека академските достигнувања обезбедуваат основа, вистинскиот успех во животот е повеќеслоен. Тоа вклучува прифаќање на несигурноста, учење од неуспеси и континуирано еволуирање.
За да се премости јазот помеѓу училишниот успех и животниот успех, поединците мора редовно да ги негуваат основните животни вештини:
Критичко размислување и решавање проблеми: Поттикнувањето на учениците да размислуваат критички и да им пристапат на предизвиците од повеќе перспективи создава еластичност и приспособливост.
Размислување со самодоверба: Промовирањето на самодовербата како важна животна вештина го поттикнува преземањето ризик, креативноста и способноста да се искористат можностите во светот што брзо се менува.
Емоционална интелигенција: Развивањето на емоционалната интелигенција е најважниот фактор за здрави меѓучовечки односи, градење издржливост и развивање на емпатија.
Редефинирање на успехот надвор од училишните достигнувања
Образованието треба да ги поттикне учениците да ги истражат своите страсти, да ги откријат своите силни страни за да ги постават нивните уникатни патишта до исполнет живот. Треба постојано да инспирираме љубопитност. И редовно да ја поттикнуваме креативноста за да всадиме чувство за цел надвор од конвенционалните мерки за успех.
Современото општество често го занемарува доживотниот емоционален развој, фокусирајќи се повеќе на материјалните достигнувања. Сепак, емоционалниот раст е континуиран процес на кој му треба признание и охрабрување, слично како физичките или интелектуалните пресвртници. Во идеално општество, емоционалното образование би било интегрирано во доживотното учење, помагајќи ни на сите да развиеме емоционална зрелост. Ова несомнено е клучно за водење балансиран и исполнет живот.
Толку многу се грижиме дали нашите деца ќе научат историја или математика, што забораваме дека некогаш е поважно да ги научиме што е љубов за себе, простување, саморазбирање и автентичност.
Побарај совет или насока од Драгица Стаменковиќ
Како психолог, им помагам на клиентите да развијат основни животни вештини нудејќи практични насоки и приспособени стратегии за правилно донесувањето одлуки, управувањето со времето и комуникацијата. Се фокусирам на идентификување на пречките, искористување на силните страни и обезбедување алатки за личен раст.
Ако се борите со издрживост и здрави емоционални вештини и барате поддршка, само пополнете го формуларот подолу со прашања што ги имате за мене.