Дали се сметаш себеси за перфекционист? Перфекционизмот е амбиција да се постигне нешто апсолутно совршенo. Перфекционистите знаат да бидат навистина строги кон себе, што го прави животот предизвик за нив.
Некои “перфекционисти” пак, се почитуваат поради нивната самодисциплина и одбивање да направат компромис. Сепак, во вистината, оваа особина е манифестација на намалена самодоверба.. И навистина е потребноб да работиме на ова доколку сакаме да се чувствуваме навистина исполнети и доволни сами на себе.
Потеклото на перфекционизмот лежи во имагинацијата, во леснотијата со која создаваме нереална и идеална слика за нештата. Перфекционизмот станува предизвик кога ќе сфатиме дека постои голема разлика помеѓу нашата идеализирана визија и како работите всушност излегуваат во реалноста. Овој јаз помеѓу она што го замислуваме и она што го постигнуваме е местото каде што расте перфекционизмот.
Ефектите на перфекционизмот
Перфекционизмот може да биде позитивна или негативна особина. Кога е негативна, личноста има тенденција да биде мотивирана од страв од неуспех или обид да избегне тешки повратни информации или непријатни искуства. Кога имате голем страв од неуспех, се гледате себеси како недоволно добри.
Влијанието на перфекционизмот одекнува низ нашите ментални и емоционални пејзажи, оставајќи зад себе трага на сомнеж во себе, вознемиреност и осаменост. Немилосрдната потрага по беспрекорност може да доведе до вечен циклус на разочарување и самокритичност, нагризувајќи го нашето чувство за самопочит и попречувајќи ја нашата способност да уживаме во животните искуства.
Кои се карактеристики на перфекционист?
Стануваме перфекционисти од основно чувство дека сме недостојни, неинтересни или непријатни. Ова чувство може да биде толку интензивно што ќе направиме речиси сè за да се ослободиме од него: работиме без престан за да ги имперсионираме другите, сакаме авторитет, очекуваме да правиме двојно повеќе од нормален човек… Се убедуваме себеси дека ако постигнеме само уште една работа, конечно ќе се чувствуваме добро. Но, вистината е дека овој циклус никогаш не завршува. Колку и да постигнуваме, сепак се чувствуваме нецелосни.
Луѓето кои се перфекционисти се чувствуваат како секогаш да треба да бидат совршени за да бидат прифатени. Постојано се грижат за тоа што мислат за нив и се споредуваат себеси со другите. Тие се чувствуваат како да треба да бидат беспрекорни и никогаш да не прават грешки за да им се допаднат на другите.
Овој начин на размислување ги тера да се фокусираат премногу на тоа како тие функционираат и како се спротивставуваат на другите. Секогаш се грижат дали некој друг изгледа подобро од нив, добива повеќе пофалби или има поубави работи. Оваа опсесија да се биде совршен навистина може да ја наруши нивната самодоверба.
Перфекционистите ја врзуваат својата вредност со нивните достигнувања и успеси. Кога нема да успеат, толку интензивно се критикуваат што можеби нема ни да сакаат да се обидат повторно. Стравот од чувството дека не се доволно добри и стравот од отфрлање може да биде толку силен што ги парализира, дури и кога нема вистинска причина за тоа.
Овој страв од несоодветност може да доведе до тоа перфекционистите да избегнуваат социјални ситуации и да се чувствуваат прилично осамено. Понекогаш, искуствата од детството или одредени особини на личноста носат поголема веројатност за некој да стане перфекционист.
Во секојдневниот живот, перфекционизмот може да ја крене главата и во социјални ситуации. На пример, вашиот пријател ве кани на вечера со луѓе што не ги познавате. Наместо да бидете возбудени, се грижите дали ќе им се допаднете на сите или не.
Се грижите дека нема да знаете што треба да зборувате со нив, па дури и што да облечете. Не знаете кои се нивните интереси, па не можете да планирате што да кажете. Не можете да контролирате како ќе помине вечерта, па почнувате да размислувате како можете да излезете од настанот.
Или одите на настанот, ама замрзнувате. Кимнувате со главата и одговарате на прашања, но навистина не им дозволувате на луѓето да ве запознаат кои сте вие. Се обидувате да планирате нешто повеќе за следниот настан, да бидете “подобри”.. Oва секогаш доверува до постојано вртење во круг од кој нема излез.
Тука се јавува уште една компонента на перфекционизмот. Потребата за контрола. Сакате да планирате разговори, да контролирате каде се случуваат настаните, кој ќе е присутен, да ги планирате активностите на вечерта. Спонтаност ви звучи страшно. Како можете да бидете сигурни дека сте прифатливи и дека вашите недостатоци не се очигледни ако немате контрола?
Потребно е да дозволиме да веруваме дека сме достојни за прифаќање уште од самиот почеток и да престанеме да се обвинуваме себеси што не секогаш се чувствуваме така.
Нашиот поглед е едностран затоа што сме многу запознаени со нашите сопствени борби, и често ги гледаме само успешните приказни на другите. Премногу сме строги кон себе затоа што не ги гледаме грубите нацрти и неуспесите на луѓето на кои им се восхитуваме.
Потребно е да разбереме дека секој се соочува со предизвици, борби и солзи на животниот пат. Наместо само да се восхитуваме на готовите “ремек-дела”, треба да го погледнеме неуредниот процес зад нив. Треба да ја препознаеме легитимната и неопходна улога на неуспехот, и малку подолго да си дозволиме да ги правиме работите сосема несовршено. Низ процесот на неуредноста и грешките можеме многу да научиме.
Побарај совет или насока од Анѓела Богдановска
Перфекционизмот речиси секгоаш може да доведе до хроничен стрес, анксиозност и чувство на несоодветност, што може да го попречи личниот и професионалниот раст.
Јас сум тука да помогнам да ги предизвикате вашите перфекционистички мисли, да развиете поздрава слика за себе и да поставете реални цели. Заедно, ќе работиме на прифаќање на несовршеностите и ќе се фокусираме на напредокот и учењето, наместо на недостижното совршенство.
Ако се борите со перфекционизам и сакате да научите како ефикасно да управувате со него, само пополнете го формуларот подолу.